De Koreaanse DMZ (afkorting van de Demilitarized Zone) is de bufferzone tussen Noord-Korea en Zuid-Korea en misschien wel een van de meest bewapende gebieden ter wereld. In dit streng bewaakte gebied met een lengte van 248 kilometer en vier kilometer breed staan de Noord- en Zuid-Koreaanse legers tegen over elkaar. Het gebied is niet toegankelijk en ligt vol met vuile landmijnen die niet dodelijk zijn en vooral gericht op zwaar letsel van de benen. En juist deze grens is goed voor zo’n 5 miljoen bezoekers per jaar. Haast onvoorspelbaar maar wel de keiharde waarheid. Die bezoekers kijken allen vanaf de Zuid-Koreaanse grens naar het noorden, het land van ‘The Big Leader’ zoals ze Kim Jong-un plegen te noemen.
De DMZ bezoeken is nog steeds mogelijk maar door de toenemende spanningen in de regio zijn een aantal van deze dagtripjes wel ingekort. Vanuit Seoul worden er nog wel (onder strenge controle) excursies georganiseerd maar een bezoek aan de zogenaamde Joint Security Area (JSA) is inmiddels geschrapt omdat het dreigingsrisico te hoog is. Dit is de plek met de beroemde blauwe barakken waar alleen onderhandelingen plaatsvinden als beide landen iets te bespreken hebben. De realiteit is echter dat Noord- en Zuid-Korea aan hun eigen kant van de grens blijven na een groot aantal incidenten. Tot voor kort kon deze plek worden bezocht onder begeleiding van militairen uit de VS.
Wat overblijft is een bezoek aan de oude spoorweg bij Imjingak, het punt waar ooit de laatste trein heeft gereden. Tunnel 3, waar je onder de grond tot amper 150 meter over de grens komt naar een van de uitkijkposten van de DMZ. Bij deze tocht bezoek je ook het splinternieuwe Darason station waar ooit één trein is vertrokken.
▸ Tip: Wil je de DMZ bezoeken? Boek dan online alvast een tour via Get Your Guide.
Een bezoek aan de DMZ begint bij een tussenstop via Imjingak bij de Freedom Bridge, de plek waar de laatste trein uit Noord-Korea ooit is blijven staan. Maar deze plek is inmiddels veel meer geworden dan alleen de beroemde brug en de overblijfselen van een kapot geschoten locomotief.
In Imjingak word je bij de hekken volgehangen met gekleurde linten en badges geconfronteerd met herinneringen van Koreaanse families die ruw uit elkaar zijn gehaald en nu aan beide zijden van de grens wonen. Het is de plek waar het communisme in Noord-Korea en de welvaart van Zuid-Korea elkaar hebben aangeraakt. Dat diep treurige beeld van al die lintjes van mensen vergeet je niet snel. Vooral als je beseft dat dit allemaal nog niet zo lang geleden is. Net zo bijzonder is het dat bij deze plek ook een toeristisch pretpark is gebouwd en waarvan een foto nemen niet past bij de indringendheid van deze plek.
Na het bezoek aan de Freedom Bridge ga je daadwerkelijk de DMZ in. Dat gebeurt alleen na een paspoortcontrole en het invullen van de lijst met namen en paspoortnummers. Dezelfde controle wordt ook uitgevoerd als je terug gaat. Onze gids wil graag dat we goed kijken naar de soldaten wiens rangen zijn afgeplakt op het uniform. Om militair te kunnen worden in het Zuid-Koreaanse leger moet je tussen de 19 en 32 jaar zijn, minimaal 1,75 meter lang zijn, tenminste één martial art vechtsport beoefenen en vooral good looking zijn. In alles is duidelijk dat het leger ook een soort marketing-instrument is om de vijand te imponeren.
De derde Infiltration Tunnel, ook wel de Tunnel of Aggression, is een van de vier tunnels die ontworpen zijn voor een verrassingsaanval op Seoul. De tunnel is ontdekt in het najaar van 1978 en ligt ten zuiden van Panmunjon. Bijzonder is dat deze tunnel maar 44 km verwijderd is van Seoul. De capaciteit van de tunnel moest genoeg zijn om 30.000 soldaten per uur naar de andere kant van de grens te brengen.
Volgens het Zuid-Koreaanse leger zouden er nog ruim twintig andere tunnels zijn en wordt er tot op de dag van vandaag met specialistische apparatuur gezocht naar deze tunnels. Of de tunnels echt nog waarde hebben nu Noord-Korea werkt aan lange afstand artillerie en raketten is zeer de vraag. Het duurde ruim vier maanden om de derde tunnel te lokaliseren, er een tunnel naar toe te graven om daarna de tunnel te onderscheppen. Inmiddels is het (hoe bizar het ook is) een toeristische attractie geworden om de wereld te laten zien hoe ver de Noord-Koreanen wilde gaan. Fotograferen is echter verboden en wie wil afdalen moet net als op de luchthaven door een poortje lopen. Een smartphone in je kontzak ging het niet worden deze keer.
Vlakbij DMZ Tunnel 3 ligt het beroemde observatorium gelegen op de top van Dorasan (Mount Dora). Het is de plek waar de Zuid-Koreaanse grens het dichtst bij het noorden ligt. Bij deze militaire uitkijkpost staan uit-de-kluiten-gewassen verrekijkers waar je tot in het land van Kim kunt kijken.
Noord-Korea is zich zeer goed bewust van deze plek en gebruikt het als propaganda voor hun politieke systeem. Het meest bizarre zijn de bijna villa-achtige woningen waar in werkelijkheid niemand woont. Wie goed kijkt ziet ook een van de 35.000 standbeelden van de Noord-Koreaanse leider die het land rijk is. Meer realistisch is de spoorlijn en de weg naar de fabrieken in Noord-Korea. Ooit werkten hier beide landen samen aan de productie van onder andere computer chips. Sinds 2008 is dat echter over en zijn de fabrieken leeg.
Onze gids, wiens haar beste vriendin uit het noorden komt, vraagt bij herhaling of we ook de mensen hebben gezien die op het land aan het werken zijn. Haar vraag of deze mensen ook gelukkig zijn als je naar hun gezicht kijkt is veelzeggend. De spanning van wat er is gebeurd en nog kan gebeuren staat in een schril contrast met wat je ziet in Seoul waar het leven echt vol door gaat. Hier aan de grens zie je de andere waarheid. Al lijkt het voor Amerikaanse mede-reizigers meer op een schraal Disney World maar dan zonder attracties waarbij ze klagen over het feit dat er ‘no-food’ te koop is.
Vanaf deze plek heb je ook zicht op de spoorlijn die loopt vanaf het Dorasan Station, ook zo’n bijzondere plek.
Het Darason is het splinternieuwe treinstation aan de Zuid-Koreaanse grens nog in de DMZ. Gebouwd als startpunt voor de treinlijn naar west-Europa gelegen aan de Gyeongui Line. Ook gebouwd om dagelijks arbeiders naar de overkant van de grens te vervoeren om te kunnen werken in het communistische Noord-Korea waar de uurlonen in schril contrast staan met deze in het zuiden.
Op 1 december 2008 besloot de Noord-Koreaanse regering de grensovergang en dus de spoorlijn te sluiten wegens beschuldigingen van de Zuid-Koreaanse regering. Vandaag wordt het station alleen gebruikt voor vier dagelijkse treinen uit Seoul die worden gebruikt voor het vervoer van toeristen.
Wil jij op reis naar Zuid-Korea? Lees dan deze reistips nog een goed door, ze komen van pas bij het boeken van je reis.
Henk is Internet Entrepreneur, founder van Dutchcowboys en daarnaast tech en travelblogger, fotograaf, visual storyteller en bovenal een digitale nomade. Je maakt Henk vooral blij met bijzondere auto's, verre reizen en coole gadgets. Zijn grootste passies zijn echter innovatie, creativiteit en duurzaamheid.
Gerelateerde artikelen
Stedentrips08.11.2016
Algemeen04.11.2016
Algemeen18.10.2016
Algemeen18.10.2015
Algemeen13.08.2014
Verder lezen over Azië
Algemeen06.06.2024
Algemeen02.06.2024
Algemeen17.05.2024
Natuur14.05.2024
Zomer09.05.2024
Zomer27.04.2024
Zomer13.04.2024
Zomer28.03.2024
Verder lezen over Zuid-Korea
Stedentrips30.04.2017
Stedentrips26.04.2017
Stedentrips08.11.2016
Algemeen04.11.2016
Algemeen18.10.2016