supervisor
Supervisor
Daar sta je dan: in Nederland door de stromende regen naar Schiphol gereden en maar een paar uur later geniet je van volop zon en een heerlijk zeebriesje. ’t Is een flinkenverandering, maar wel eentje waar je héél snel aan went! Transavia.com vliegt sinds kort in de winter rechtstreeks naar het Kaapverdiaanse eiland Sal. Een goede aanleiding om deze winterzonbestemming eens te verkennen.
Je hebt niet zo lang de tijd, dus je wilt de schaarse dagen goed besteden. Irritatie dus als de geplande kitesurfles niet doorgaat en de windsurfles pas enkele uren later kan beginnen. Van dat soort stress snappen ze weinig in Kaapverdië. Relax! No Stress! Is er het motto. De franse eigenaar van de duikschool kijkt zelfs verbaasd op als we exact op tijd voor de les aan komen. Hoe weten wij dat het al half twee is? Ik wijs op mijn telefoon, die de tijd aangeeft. Dan lacht hij. Relax! En wijst ons een stoel in het zonnetje om te wachten tot de les begint.
En als je zo’n heerlijke strandstoel op het strand ziet lonken, ben je je irritatie over een schema dat niet verloopt als gepland snel vergeten. Die paar uurtjes vermaak je je wel. Beetje lezen, beetje zonnen, beetje in zee dobberen en pats, daar is weer een hele ochtend op een perfecte manier door je vingers geglipt.
Foto: ©Yvonne Witte
Sal is gewoon een perfecte bestemming voor het betere flierefluiten. Het hele jaar door heerlijk weer, tussen de 25 en 30 graden, 8 kilometer witte zandstranden rondom en altijd een heerlijk briesje. Want laten we eerlijk zijn: verder is er op het vlakke en kale eiland niet heel veel te doen. Naast toerisme zijn zoutwinning, de naam Sal zegt het al, en visserij de belangrijkste bronnen van inkomsten. En dus ook toeristische attracties: bij Pedro de Luma kun je in zoutbaden dobberen en terwijl je drijft de meest acrobatische toeren uithalen zonder onder water te gaan, net als in de Dode Zee. En ook kun je een ochtend met een lokale visser mee.
Dat deden we dus: om half 8 ’s ochtends staan we al op de levendige pier van het gezellige dorpje Santa Maria, waar de lokale bevolking heel de dag een beetje rondhangt, met de straathonden dolt en vis schoonmaakt en verkoopt. We worden opgehaald door de vriendelijke lokale vissers Aginaldo en Ferdinan die er al een dag werken op hebben zitten. Van 3 tot 7 zijn ze al de zee opgeweest om de vangst van die dag veilig te zetten. Het tripje met 2 Nederlandse toeristes is een extraatje voor de mannen, die nauwelijks Engels spreken. Aginaldo zit al zijn hele leven op een bootje en nog steeds is er niets wat hij liever doet. Hij laat zien hoe hij zelf met wat nylondraad en haakjes zijn eigen vislijn in elkaar knutselt. Hij verkiest deze techniek, waarmee hij 3 of 4 vissen tegelijk vangt, boven een hengel. De meest prachtige vissen haalt hij binnen, paars met oranje, groot en klein. Wij fotograferen enthousiast en dan gaat het mis. Want van door een lens kijken word je heel snel zeeziek op zo’n dobberbootje. En dan is het geen feest als je om je heen alleen maar vis ziet, vis ruikt en vis voelt. Vis, vis en nog eens vis. Dus: neus in de wind en snel terug naar de pier en voor een keer de lunch overslaan! Pfft! Tip: ga vooral mee met een lokale visser, superleuk, maar rustig aan met de camera!
Dan bevalt de windsurfles van Sheena een stuk beter. Deze pittige tante studeerde in Canada, maar kwam een jaar of tien geleden op vakantie in Kaapverdië de aantrekkelijke Amerikaanse surfdude Rod tegen. Om een lang verhaal kort te maken: ze is nog even terug naar huis gegaan om haar spullen op te slaan en daarna voorgoed naar Kaapverdië vertrokken. Zo impulsief was haar beslissing, dat ze niet eens meer wist hoe die surfdude er ook al weer uitzag. “Ik hoopte maar dat hij de enige blanke op het vliegveld zou zijn.” Het is helemaal goed gekomen, want Sheena en Rod zijn nog steeds samen. Op hun surfschool Surf Zone kun je leren windsurfen, kitesurfen en gewoon surfen. Als je les krijgt van Sheena zelf, bof je, want dat is lachen. Windsurfen is voor haar als dansen met een man en die moet je dus vasthouden, ook als je omkeert. ‘Hold on to your man!’ roept ze me toe. Tsja…
Foto: ©Yvonne Witte
Ook zeker doen als je toch op Sal bent: snorkelen of een duikles. Dat kan bijvoorbeeld bij Scubateam Cabo Verde, aan het strand naast hotel Morabeza. Je gaat dan met een instructeur vrijwel meteen de zee in. Dat is in het begin behoorlijk eng en daarna ook nog. Maar ook: een schitterende ervaring! Volstrekte stilte, de diepblauwe zee en vissen in allerlei vormen en kleuren. Die oranje met die paarse stippen! Die platte met die bolle ogen! Die slang! Een geweldige ervaring.
Wij verbleven in het prachtige 4-sterrenhotel Morabeza vlakbij het levendige dorpje Santa Maria. Een luxe hotel met fraaie kamers en appartementen, dat Belgische eigenaren heeft. Er is een werkelijk geweldig ontbijtbuffet, met pannekoekjes, wentelteefjes, broodjes, cake en heerlijk vers fruit. Daar kun je met gemak een dag op teren! Maar: hotel Morabeza is verre van goedkoop.
Het nabijgelegen hotel Odjo d’Agua is ook luxe, biedt een aantrekkelijkere prijs-kwaliteitverhouding, iets meer couleur locale en een geweldig restaurant aan het water. Aan of dichtbij het strand liggen de hotels op Sal bijna allemaal. Ik zou zeker in of bij Santa Maria gaan zitten, dat is veel gezelliger dan buitenaf. Aantrekkelijk geprijsd en ook prima zijn de appartementen van Aquamarina Suites in het plaatsje.
In Santa Maria stikt het van de souvenirwinkels en restaurantjes. Het eten op Sal is niet bijzonder en dat is logisch, want er groeit niks, dus alles moet worden geïmporteerd. Gegrilde vis, nog eens gegrilde vis en soms gegrilde kip. En heel af en toe een blaadje sla. De vegetariër in ons gezelschap heeft het zwaar! Omelet bij de lunch, omelet het diner: na twee dagen is ze er wel klaar mee en dolblij als de kaart een heuse groentelasagna biedt.
Veel meer foto’s van Sal zijn te vinden in het fotoalbum Kaapverdie.