Je moet het een paar keer uitleggen: ,,Nee echt, een huisje, gewoon op het strand. Eerst de zee, dan het strand en dan een rijtje kleine, houten huisjes naast elkaar.’’ Weinig vrienden en collega’s kunnen het geloven dat je blijkbaar in Nederland een onderkomen op het strand kunt huren. Ze denken dan toch al snel aan huisje op de boulevard of anders vlakbij het strand. Maar op het strand zelf…
In Katwijk aan Zee niet. Daar hebben ze Willy Zuid, een strandpaviljoen anno 2012 met daarnaast dertien grappige strandhuisjes van hout, inclusief veranda en twee – uiteraard – luie strandstoelen. Binnen zijn we van alle gemakken voorzien. Naast vier bedden, kunnen we zelfs ‘magnetroneren’.
Zo slapen we een midweek midden op het strand in het bekende vissersplaatsje met continu het ruisen van de zee in je oorschelpen. Dat je hoopt op mooi weer is logisch, maar de praktijk is juist dat het snel wisselende weer het leven op het strand veel aantrekkelijk maakt. Iedere morgen zie je de eerste verdwaalde dorpeling het strand opkomen: soms rennend in jogging-outfit, dan weer wandelend met hond en ingepakt in een regenjack dat tot de kin is dichtgeritst; nog net geen zuidwester op de kop.
Dat uitzicht op de mens en zee brengt je op allerlei gedachten. Wanneer de kitesurfers balanceren tussen water en lucht, wil je ook op de plank en aan die ‘vlieger’ hangen en als de paarden het stoom uit hun neusgaten galopperen, wil je je rijlaarzen aantrekken. En degene die vrijt met het zonnetje – daar wil je naast gaan liggen. Nee, het strand is zo gek nog niet, weten ze ook in Domburg, Vrouwenpolder, Noordwijk, Julianadorp. Ook daar kennen ze het fenomeen van de strandhuisjes.
Het strandpaviljoen Willy Zuid zelf is als de lobby van een hotel. Hoewel iedere ochtend de krant van wakker Nederland voor je deur van je huisje wordt gelegd, lees ik de krant toch al snel met een bak cappuccino op mijn iPhone in een van de fauteuils in het strandpaviljoen. En omdat de prijzen er zo vriendelijk zijn, wil ik er ook te veel lunchen en dineren. Kortom, ik kom er niet echt weg. Ik wil kijken naar de strandmensch: hoe die verpoost met het zand tussen de tenen, voordat de zon echt gaat schijnen en de mensenmassa als een landwind richting zee stormt. Dan wordt het als vanouds: te druk, te stads, te veel van het goede. Katwijk aan Zee is leuk zo.
Reizen is nog steeds jezelf verrijken. Niet alleen het oog wil wat, maar ook de geest. Vanuit dat idee schrijf ik al weer meer dan 15 jaar over reizen: van een concert in een vliegtuig tot ijsduiken in Tignes. Voor Travelvalley.nl is de vrijheid in het schrijven een genot, bijna net als het reizen zelf.