Als je dan toch Luik bezoekt, doe dat dan pas na een wandeling door die stad met Gilbert Schiepers. Hij mag dan Maastrichtenaar zijn maar hij is wel al 25 jaar woonachtig in de hoofdstad van Wallonië. Schiepers weet van de hoed en de rand; kan smakelijk vertellen over waarom die stad een beetje dwarse inwoners heeft. Na zijn verhaal gaat de stad met een staat- en steenkolen verleden pas leven.
Karel de Stoute
Het Verhaal van Luik gaat natuurlijk tot ver in de geschiedenis met een dieptepunt in 1468. De stad werd door soldaten van Karel de Stoute (its all in the name) leeggeroofd, waarbij meer dan 20.000 mensen werden vermoord. Mede deze gebeurtenis heeft het karakter van de Luikenaren gevormd: onafhankelijk, kritisch, maar Bourgondisch genoeg – ook al waren het de Bourgondiërs die Luik vernietigden – om met bier en op café van het leven te genieten.
Natuurlijk heeft Luik inmiddels wat architectonische kenmerken, zoals de Opéra Royal de Wallonie, met de modernistische vierkante doos op het klassieke gebouw. De leisteenachtige uitstraling moet een notenbalk voorstellen. Maar Luik is op z’n best als je je gewoon laat meevoeren door de historie en oog hebt voor de details. Dan kom je door straten als En Neuvice waar je de leukste winkeltjes en galerietjes tegenkomt; van een gitaarbouwer tot een galerie die kloddertjes verf tot huisdecoraties heeft verheven.
l’Hôtel Neuvice
Bijzonder is vooral l’Hôtel Neuvice, dat maar acht kamers telt. Het is een oud klein pand waarin oud en nieuw op fraaie wijze in elkaar overloopt. Het zijn de hotelkamers waarbij je bij het binnentreden direct denkt: jawel, hier schrijf ik dat boek dat alle andere boeken overbodig maakt. Een piepklein binnenplaatsje, met een even zo kleine middeleeuws aandoende galerij op weg naar de twee laatste kamers, maken het verblijf tot een warme herinnering.
Verderop, meer richting de heuvel in de stad, lopen we voor een lunch langs Crowne Plaza, het enige vijfsterrenhotel dat Luik kent. De lichte lunch is niet alleen smaakvol maar geeft ook een fraai beeld van de ‘kleine smaken’ die het restaurant serveert. Tegelijkertijd nemen we de stad van bovenaf in ons op. We willen verder wandelen. Verderop lopen we bij hoedenmaakster Delphine Quirin naar binnen. Zij vertaalt de vrouwelijke hoofddeksels, vooral uit de jaren ’50, naar een gepaste vorm voor de nieuwe tijd. Overal ter wereld zijn haar hoedjes te vinden.
We klimmen nog een stukje verder naar het Les Coteaux de la Citadelle waar vooral de jeugd zich, soms in verliefde poses, ophoudt. Door steegjes en kleine straatjes ervaren we Luik vooral als een stad waar het verleden stevig is verankerd. De trap met 374 treden laten we even voor wat het is, maar wat een fraai en monumentaal gezicht. Voor wie het wil ontdekken, is de website van de stad Luik al een mooi begin.
Reizen is nog steeds jezelf verrijken. Niet alleen het oog wil wat, maar ook de geest. Vanuit dat idee schrijf ik al weer meer dan 15 jaar over reizen: van een concert in een vliegtuig tot ijsduiken in Tignes. Voor Travelvalley.nl is de vrijheid in het schrijven een genot, bijna net als het reizen zelf.
Verder lezen over België
Dagje Weg16.09.2024
Stedentrips28.06.2024
Stedentrips18.06.2024
Natuur07.04.2024
Natuur26.03.2024
Ontspanning21.03.2024
Algemeen10.01.2024
Stedentrips05.12.2023